lunes, 18 de febrero de 2008

Enderezar la Nave

REAL  ACADEMIA  ESPAÑOLA     DICCIONARIO DE LA LENGUA ESPAÑOLA - Vigésima segunda edición Real Academia Española

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enderezar

Participio

enderezado

Gerundio

enderezando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

enderezo
enderezas / enderezás
endereza
enderezamos
enderezáis / enderezan
enderezan

Futuro simple o Futuro

enderezaré
enderezarás
enderezará
enderezaremos
enderezaréis / enderezarán
enderezarán

Presente

enderece
endereces
enderece
enderecemos
enderecéis / enderecen
enderecen

Pretérito imperfecto o Copretérito

enderezaba
enderezabas
enderezaba
enderezábamos
enderezabais / enderezaban
enderezaban

Condicional simple o Pospretérito

enderezaría
enderezarías
enderezaría
enderezaríamos
enderezaríais / enderezarían
enderezarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enderezara o enderezase
enderezaras o enderezases
enderezara o enderezase
enderezáramos o enderezásemos
enderezarais o enderezaseis / enderezaran o enderezasen
enderezaran o enderezasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enderecé
enderezaste
enderezó
enderezamos
enderezasteis / enderezaron
enderezaron

Futuro simple o Futuro

enderezare
enderezares
enderezare
enderezáremos
enderezareis / enderezaren
enderezaren

IMPERATIVO
endereza (tú) / enderezá (vos)
enderezad (vosotros) / enderecen (ustedes)









Real Academia Española © Todos los derechos reservados

1 comentario:

Fernández Punto Pe dijo...

Por favor, qué divertido. Me lo escuché casi todo, lo tuve que apagar porque me había tentado de risa... la parte del Presente del Subjuntivo es muy graciosa...