REAL ACADEMIA ESPAÑOLA
DICCIONARIO DE LA LENGUA ESPAÑOLA - Vigésima segunda edición |
FORMAS NO PERSONALES |
Infinitivo enderezar | Participio enderezado | Gerundio enderezando |
INDICATIVO | SUBJUNTIVO |
Presente enderezo enderezas / enderezás endereza enderezamos enderezáis / enderezan enderezan
| Futuro simple o Futuro enderezaré enderezarás enderezará enderezaremos enderezaréis / enderezarán enderezarán
| Presente enderece endereces enderece enderecemos enderecéis / enderecen enderecen
|
Pretérito imperfecto o Copretérito enderezaba enderezabas enderezaba enderezábamos enderezabais / enderezaban enderezaban
| Condicional simple o Pospretérito enderezaría enderezarías enderezaría enderezaríamos enderezaríais / enderezarían enderezarían
| Pretérito imperfecto o Pretérito enderezara o enderezase enderezaras o enderezases enderezara o enderezase enderezáramos o enderezásemos enderezarais o enderezaseis / enderezaran o enderezasen enderezaran o enderezasen
|
Pretérito perfecto simple o Pretérito enderecé enderezaste enderezó enderezamos enderezasteis / enderezaron enderezaron
| | Futuro simple o Futuro enderezare enderezares enderezare enderezáremos enderezareis / enderezaren enderezaren
|
IMPERATIVO |
endereza (tú) / enderezá (vos) enderezad (vosotros) / enderecen (ustedes) |
1 comentario:
Por favor, qué divertido. Me lo escuché casi todo, lo tuve que apagar porque me había tentado de risa... la parte del Presente del Subjuntivo es muy graciosa...
Publicar un comentario